Dag 22 Naar huis

Wakker worden op de laatste dag van de vakantie, terwijl het buiten regent dat het giet: wat een extra lekker gevoel is het dan om naar huis te gaan. Als ontbijt maken we de restjes op die we nog hebben aan brood en beleg. Het bezoeken van het graf van Jimi Hendrix gaat wegens tijdgebrek niet meer lukken (toch te laat uit bed gegaan), dus we zijn keurig op tijd om de huurauto weer in te leveren. We zullen van daar met een shuttle naar het vliegveld worden gebracht, en er staan al heel veel mensen te wachten. Blijkbaar is er iets niet goed gegaan. De rij wachtenden wordt langer en langer. Een man in een gele hes maakt foto’s van de lange rij wachtenden en is druk aan het praten in zijn mobiel. Blijkbaar zitten de chauffeurs in hun koffiepauze of iets dergelijks, want eindelijk verschijnt er een bus, dan nog een, en nog een. We kunnen in de derde bus, terwijl er steeds meer bussen aankomen. We tellen er uiteindelijk 10. Op het vliegveld verloopt alles vlot, en dan is het wachten geblazen. Omdat Darco ons een paar keer heeft proberen te bellen (ik was wel ongerust, maar toen we konden terug bellen was het in Nederland midden in de nacht en we zagen verder geen berichten op Hotmail of WhatsApp, dus het viel waarschijnlijk wel mee), besluit ik hem toch nog even te bellen. Ik hoor meteen aan zijn stem dat er iets mis is. Onze kat Dippy, nog geen 10 jaar oud, is onverwachts overleden. Lennart heeft haar op dinsdagochtend dood in haar mandje gevonden. De kinderen hebben besloten om te wachten met bellen om onze vakantie niet te bederven, maar wilden ons ook niet onvoorbereid thuis laten komen. Prima beslissing van de kinderen, want nu hebben we tijdens het vliegen de tijd om dit bericht, waar we allebei erg van zijn geschrokken, een beetje te verwerken. De vliegreis verloopt in een vreemde roes, de autorit naar Oisterwijk brengt ons weer wat meer in de werkelijkheid, en dan zijn we eindelijk thuis waar onze kinderen (en Dimfy’s vriend Maikel) ons opwachten. Omdat Lennart vandaag jarig is, en Dimfy 25 september jarig was, vieren we vandaag met elkaar (Darco’s vriendin Evelien komt later) hun verjaardagen. Een rare dag met tranen maar ook erg gezellig. Om 18.00u kan ik mijn ogen niet meer open houden. Ik heb ruim 24 uur niet geslapen en val als een blok in slaap. Theo, die wat langer had uitgeslapen, volgt een paar uur later. Onze reis naar Amerika, een fantastische vakantie zit er definitief op.