Dag 20 Dagje Hood River

Na een nacht weer lekker te hebben doorgeslapen een prima ontbijt in het hotel. Theo roerei met bacon en ik Homemade Grenola (granen met noten en rozijnen) met Griekse yoghurt en honing. Vandaag een rustig dagje. We hebben besloten om een ritje te maken met de boemeltrein van Mount Hood Railroad. Tocht duurt 4 uur, halverwege een uitstapje om te picknicken of een klein museum te bezoeken. We zijn er ruim voor vertrektijd (om 10.00u) maar er staat al een hele rij voor het stationnetje. Gelukkig zijn er nog tickets genoeg, en we kunnen kiezen uit een plek in de Coach (het oudste treingedeelte met losse stoelen! Gezellig, maar niet echt comfortabel), de Lower Dome (onze gewone trein, maar dan met kapotte bankjes (van ouderdom, niet van het slopen)en tafeltjes) of de Upper Dome (bovenin met panorama ramen op heerlijke luxe stoelen met eigen tafel). Mijn keus is snel gemaakt. Even later zitten we comfortabel uit ons panorama raam naar buiten te kijken. We zitten precies naast de ‘bar’, maar daar hebben we niet veel last van. Het is 10.00u, maar de trein vertoont nog geen tekenen van vertrek. Buiten loopt personeel wat zenuwachtig heen en weer, kijkend op de horloges en wapperend met tickets die al besteld zijn. Het zijn er heel wat, dus blijkbaar kunnen we nog een lading mensen verwachten. Om 5 over 10 komt er inderdaad een bus aanrijden. Vol verwondering kijken we naar de mensen die blijkbaar met veel moeite uit de bus stappen (het gaat super traag) en naar een Coach worden gedirigeerd: een allegaartje van bejaarden, super dikke vrouwen, mensen met een verstandelijke beperking (denken we), kinderen en een vrouw in rolstoel. Het kost ook de nodige inspanningen om rolstoel met inhoud in de trein te krijgen (met een verrijdbaar liftje), maar eindelijk kunnen we dan om kwart over 10 vertrekken. Het tempo ligt erg laag en de trein schommelt heen en weer alsof we op een schip zitten. Maar goed dat ik een reistabletje heb ingenomen. Het is een lekker relaxed ritje, maar de natuur is niet zo bijzonder: vooral boomgaarden en bossen. We zijn natuurlijk de afgelopen weken ook wel afgrijselijk verwend wat dat betreft. Als we stoppen in het plaatsje Parkdale hebben we prachtig uitzicht op Mount Hood, een slapende vulkaan die nu bedekt is met sneeuw. We brengen een kort bezoek aan het Hutson Museum (vooral gesteenten) en kopen voor de lunch een wrap in de plaatselijke supermarkt, die we zittend op een bankje in de zon met uitzicht op Mount Hood opeten. We stappen weer in de trein, en de terugweg wordt aanvaard. We zitten een beetje te doezelen door de warme zon en de wiegende beweging van de trein, maar deze gaat steeds langzamer rijden en staat dan stil in een klein dorp. Er is iemand onwel geworden in de Coach en zal uit de trein worden gehaald. De boodschap is nog niet omgeroepen of we zien allerlei zwaailichten verschijnen: politie, ambulance en even later ook nog de brandweer, denken we. Maar uit deze wagen blijkt de brancard te komen, en is dus ook een ambulance. Al met al duurt het een half uur voor de zieke, oude vrouw op de brancard ligt en we verder kunnen. Een uur later dan gepland zijn we weer terug in Hood River, en lopen we nog even een rondje door de hoofdstraat. Dan heb ik het wel gehad en gaan we terug naar het hotel. Lezen, dutje doen, de rest van de pizza van gisteren eten, en daarna lekker in de spa, sauna en buitenzwembad, die we helemaal voor ons alleen hebben. Heerlijk ontspannen dagje.