Van Del Rio naar Big Bend National Park

Op tijd uit bed, want vandaag hebben we een rit van 4,5 uur voor de boeg. Op advies van de parkranger van Amistad maken we nog twee tussenstops: de eerste is bij de aftakking van de Pecos rivier van de Rio Grande. Hier is een hoge brug gebouwd met een prachtig uitzicht op beide rivieren. De tweede tussenstop is in het plaatsje Langtry, een bijna spookstadje met een vroeger beruchte rechter, The Hanging Judge. Anders dan de naam doet vermoeden heeft hij geen mensen tot de strop veroordeeld, maar mannen die overlast gaven bond hij vast en liet zijn huisbeer een poosje bij ze zitten. Dit hield ze daarna wel koest. Naast rechter was hij onder andere de eigenaar van de saloon. Deze is na zijn dood in 1903 bewaard gebleven, en is nu nog in de oorspronkelijke staat, op dezelfde plaats, te bezichtigen. Erg leuk dat geschiedenis zo dichtbij kan komen, ook door foto’s van de beste man. We hebben nu pas een klein deel van de route van vandaag afgelegd, dus vanaf nu maken we alleen nog tussenstops om een hapje te eten of om foto’s te maken. De omgeving wordt steeds mooier. Prairievlaktes gaan over in heuvels die nauwelijks begroeid zijn en in dor woestijngebied, met in de verte kaal gebergte. We hebben vaker gehoord dat Texas saai en kaal is, maar ik vind die verlatenheid, dorheid en weidsheid prachtig. Ook Theo en Lennart genieten van het aparte landschap.Het is erg rustig op de weg en we rijden hele stukken zonder iemand te zien. Alleen de gieren blijven ons begeleiden. Van dorpjes die we passeren is het nauwelijks op te maken of het spookstadjes zijn of dat ze nog bewoond zijn. De bouwvallige huizen of stacaravans worden omgeven door rommel en oude auto’s en er is niemand te zien. We hebben in Del Rio de tank vol gegooid met benzine, omdat er mogelijk tot Big Bend niet meer getankt zou kunnen worden, maar in het kleine plaatsje Marathon, voor we afbuigen naar het park, kunnen we nog terecht bij een kleine benzinpomphouder om de verreden benzine weer aan te vullen. We rijden nu steeds meer door ruig gebergte en al gauw zien we het grensbord van Big Bend National Park. We zijn er nog maar net voorbij, of ik zie plotseling een roadrunner de weg op schieten, bijna onder onze wielen. Hij maakt zich meteen uit de voeten en verdwijnt in het struikgewas. Later zien we nog twee keer een roadrunner de weg oversteken, maar het is beide keren jammer genoeg te ver weg om een foto te kunnen maken. Volgens de parkwachter, die we later spreken bij het bezoekerscentrum, stikt het van die beesten. Dus een foto gaat misschien nog wel lukken. We zullen twee nachten logeren in de Chisos Mountain Lodge, midden in het park en op ruim 1600 meter hoogte. Het is ook het gebied van de beren en bergleeuwen, dus rustige wandelingen zullen we niet maken. We hebben een eenvoudige kamer in een van de bijgebouwen, met uitzicht op een hoge berg, en met een beperkte hoeveelheid water per persoon voor douchen en toilet (er is water tekort). We kunnen er in het restaurant prima eten en daarna op het terras genieten van een heerlijke temperatuur en een fantastisch uitzicht. Tegen de tijd dat de zon ondergaat, maken we nog een korte wandeling naar de Window View. Op dit punt kijk je tussen de bergen door en kun je de zon zien ondergaan. Bang voor beren of bergleeuwen hoeven we nu niet te zijn, want 6 oudere dames hebben hetzelfde idee opgevat als wij, en ze kakelen wat af tijdens het lopen en het wachten op de zonsondergang. Na de nodige foto’s te hebben genomen weer rustig terug gewandeld, en nu nog even van de avond genieten. Morgen gaan we verder op onderzoek uit in het park.