Van San Antonio naar Del Rio

Vandaag trekken we verder naar Del Rio, vlakbij de Mexicaanse grens. Eerst nog even langs de San Fernando kathedraal die gisteren gesloten was. Nu kunnen we naar binnen en zien vooral veel bladgoud, niet mijn stijl. Een mevrouw begint tegen ons te praten en lijkt bij de kerk te horen. Leuk, zo’n onverwachte gids. Maar als ze alleen dingen vertelt die we zelf kunnen lezen, haar ene tand in haar mond bloot lacht en ik haar versleten gympen aan haar voeten zie, is wel duidelijk dat het een zwerfster is. Blijkbaar mag ze in de kathedraal proberen op deze manier wat geld te verdienen. In de stralende zon maken we nog een foto van het gebouw en dan gaan we via de supermarkt op weg. We hoeven vandaag maar zo’n 2,5 uur te rijden en na een half uurtje is het erg rustig op de weg. Dat er voortdurend roofvogels boven de autoweg cirkelen doet een beetje vreemd aan. Maar al snel is duidelijk dat hier voor hen genoeg te eten valt. Naast de weg zien we in het voorbijgaan een stuk of 5 zwarte gieren die zich op een kadaver hebben gestort, mogelijk een hert. En even verderop moet Theo twee roodkopgieren zien te ontwijken die op de autoweg een lekker platgereden hapje hebben gevonden. De gieren passen goed bij het woestijnachtige landschap dat mijl na mijl aan ons voorbij glijdt. Bordjes die verwijzen naar kreken en rivieren blijken nu alleen te verwijzen naar droge beddingen waar meestal geen druppel water meer doorstroomt. Vroeg in de middag arriveren we bij ons hotel, en na te hebben ingecheckt gaan we richting Amistad National Recreation Area. Door de bouw van de Amistad Dam in de Rio Grande is een groot waterreservoir ontstaan, een mooi gebied voor waterrecreatie en om van het uitzicht te genieten. We bezoeken eerst het bezoekerscentrum. waar een vriendelijke dame ons vertelt op welke plaatsen we het beste uitzicht hebben. Ook geeft ze wat leuke tips voor onze doorreis morgen naar Big Bend National Park. Maar nu eerst naar de dam. Hier ligt in het midden de grensovergang van Texas naar Mexico, gemarkeerd door twee standbeelden. Bij de grenscontrole voor de dam moeten we onze paspoorten laten zien, en dan mogen we doorrijden. Ons wordt op het hart gedrukt niet de grens over te gaan, omdat hier een speciale visum voor nodig is. Er is ruimte om te keren met de auto aan de Amerikaanse zijde, en we worden binnen een half uurtje weer terug verwacht. Vreemde gewaarwording om hekken met prikkeldraad en camera’s te passeren, en om de ogen van de Mexicanen op ons gericht te voelen terwijl we rondlopen bij de standbeelden (aan de ‘goede’kant) en genieten van het uitzicht op het Amistad reservoir en op de Rio Grande. Paspoorten worden bij de grenscontrole weer goed bekeken, maar we mogen gelukkig doorrijden. We rijden naar het gebied dat Governors Landing heet, en hier kunnen we genieten van een mooi uitzicht en te voet naar het water afdalen. We beginnen honger te krijgen en besluiten naar Del Rio terug te gaan. Het blijkt een vrij doods stadje te zijn, met hier en daar wat mooie oude gebouwen, maar ook veel oude troep. We zien de langstaarttroepiaal over het gras rennen (geen schrijffout, heet echt zo…), maar de roadrunner helaas nog niet. Die vogel zou hier veel moeten voorkomen, dus we hopen hem nog te zien rennen deze vakantie. Na het eten nemen Theo en ik nog een duik in het kleine zwembad van het hotel, helemaal voor onszelf, want het is niet druk.
En dan rustig de avond doorbrengen op de hotelkamer, morgen weer een drukke dag voor de boeg.