Vooruit naar Varmahlid

Wakker geworden door de stevige wind die het openstaande raampje van de hotelkamer teistert,
zitten we voor de zaterdagmorgen vroeg aan het ontbijt. Gisteren lagen we pas laat op bed, omdat we nog op pad zijn gegaan om te zien of het noorderlicht wilde verschijnen. Maar helaas, het was iets te warm en bewolkt. Nu is het buiten zwaarbewolkt en stormachtig, maar de regen is vannacht gevallen en nu is het droog. Daar kunnen we heel goed mee leven, en opgewekt gaan we op weg naar Varmahlid. Het is een behoorlijk eind rijden (320 km en nog 65 km extra als we het schiereiland Vatnsnes willen ronden om de zeehondenkolonie te zien die daar verblijft), dus we willen nog even wat eten inslaan voor onderweg. Een volle tank hebben we gisteren al geregeld. Helaas, de supermarkt is nog dicht. Dan maar even naar de Bakeri die we hebben zien liggen. Die is wel open, en we kunnen vers brood kopen en een pakje kaas. Dan op weg naar het zuiden, richting de ringweg 1. We hadden ook een alternatieve route via het noorden kunnen nemen, maar dat is voor het grootste gedeelte een gravelweg, dus dat schiet niet op. Bovendien willen we de krater Grabrok beklimmen, en die ligt naast de ringweg. De zware bewolking blijft keurig zware bewolking en verandert niet in stevige regenbuien, en we genieten van het woeste landschap dat kilometer na kilometer zichtbaar langs ons heen glijdt. Omdat ik wel weer wat geocaches wil zoeken, stoppen we op een picknickplek waar er één moet liggen. Die is gelukkig snel gevonden, want je waait uit je hemd, T-shirt, fleecevest en jas….Snel opwarmen in de auto en verder maar weer. Ik zoek en vind de volgende cache bij waterval Glanni, terwijl Theo de nodige foto’s maakt. Het waait hier een stuk minder, en dat is wel zo prettig, omdat krater Grabrok een kilometertje verder te vinden is. Bij de beklimming daarvan hebben we liever geen last van een sterke, koude wind. Het beklimmen van de 3000 jaar oude reus van 170 meter hoog valt gelukkig mee: er zijn veel houten treden en plankiers aangelegd, zodat ook mijn knieën en heup deze uitdaging aan kunnen. Eenmaal boven is het bijzonder om langs de rand van de krater te lopen, die vroeger grote hoeveelheden lava heeft uitgespuugd waardoor de mooie vergezichten van nu konden ontstaan. We lopen een rondje, genieten van het uitzicht en dalen dan weer de helling af. Nu gaan we een stevig stukje doorrijden, anders komen we nooit op de plaats van bestemming. Op de ringweg mag je 90 km per uur, dus dat schiet lekker op. Maar eenmaal op schiereiland Vatnsnes kunnen we alleen maar een gravelweg volgen, en omdat het wegdek niet zo geweldig moet het tempo een behoorlijk stukje terug. Het uitzicht over de fjord is prachtig, en ook het groene gebergte aan de andere kant van onze auto mag er zijn. Na de ronding van het uiteinde van het schiereiland komen we als snel bij de plaats waar we zeehonden en een rare rots kunnen vinden. En we vinden ze ook. De zeehonden liggen te ver weg om een mooie foto te kunnen maken, maar overal zie je koppies uit het water van de fjord tevoorschijn komen, en gladde ruggen die weer soepel onder water verdwijnen. We lopen over het zwarte strand (heel apart) naar de rots die verderop uit het water omhoogsteekt. Een paar zeehondjes blijven in de buurt en kijken ons nieuwsgierig aan, maar zodra we een foto proberen te maken schieten ze onder water. Schattig! Op het strand liggen kunstwerkjes van oranje zeewier en dode kwal, en bij de rots aangekomen blijkt dat ook een waar kunstwerk te zijn. Volgens een sage is het een versteende draak, maar als je hem zo ziet staan lijkt het een reus die dreigend uit het water omhoog is gekomen. We maken foto’s, maar ondertussen beginnen er wat druppels te vallen. Niet veel, maar genoeg om terug te gaan naar de auto. We besluiten nog langs Koluglúfur, een kleine kloof te gaan die wordt aangeprezen in de routebeschrijving, en dat is een wijze beslissing. Wat een prachtig stukje natuur is dat ook weer. Het stormt daar wel behoorlijk, dus we moeten oppassen niet over de rand te kieperen.
Terug naar de auto geblazen, rijden we het laatste stukje van vandaag, en na het eten van een plaatselijke cheeseburger van zo’n 9 euro is het tijd om lekker uit te rusten in het hotel.