Downtown

Het is iets voor 7.30u als Dimfy en Maikel aankloppen. Zij hebben het ontbijt gekocht vandaag en de donuts, chocoladecroissants, het stokbrood, de yoghurt en granen en het fruit smaken heerlijk. Nog tijd genoeg deze vakantie om een Amerikaans ontbijt te nemen, bestaande uit pancakes, eieren met spek, gebakken aardappels of wafels met syrop. Als iedereen genoeg heeft gegeten lopen we naar Central Park, waar we op de bus richting Downtown kunnen stappen. De bus staat al klaar om te vertrekken, dus we zoeken weer een plekje boven in de nu nog frisse buitenlucht. We kunnen helemaal vooraan zitten en dat geeft een mooi uitzicht op de weg voor ons. Maar voor de snel wagenzieken onder ons (Lennart en ondergetekende) is het geen prettige plek. Dit komt vooral ook door het rijgedrag van de chauffeur: constant een stukje optrekken en weer op de rem gaan staan. Nu is er natuurlijk ook bijna geen doorkomen aan in de stad, maar ook op stukjes waar hij kan doorrijden heeft hij blijkbaar moeite om de rem los te laten. Gecombineerd met een soms extreem hobbelige weg zijn we blij alle voorzorgsmaatregelen te hebben genomen om de wagenziekte de baas te blijven, waaronder het zoeken van een plekje wat meer naar achteren. Blijft het verder nog opletten op stoplichten, borden en boomtakken die gevaarlijk laag boven onze hoofden voorbijschieten. Na zo’n 5 kwartier langs vaak mooie bakstenen gebouwen, komen we aan bij de terminal van de Staten Island Ferry. Hier kun je gratis met de veerboot mee, die op weg naar Stateneiland langs Ellis Island vaart (plaats waar de immigranten, die per boot aankwamen, moesten wachten of/voor ze Amerika binnen mochten) en langs het Liberty Island met het vrijheidsbeeld. Er zijn ook boottochten naar de eilanden zelf, maar die zijn behoorlijk prijzig en meestal erg druk. Het tochtje met de Ferry bevalt prima, half uurtje heen en half uurtje terug, dus twee keer langs de eilanden. Mooi om te zien, maar het meest indrukwekkende moment van de dag, eigenlijk van heel ons bezoek aan New York, moet nog komen. Via Wall Street (paar mooie gebouwen, verder niet zo bijzonder), de aangrenzende Trinity Church (waar een begrafenisdienst wordt gehouden en we toch naar binnen mogen, bizar!), en na te hebben gegeten bij de Subway (lekker!!), gaan we naar de 9/11 Memorial. Deze bestaat uit twee ‘pools’ die een eindje uit elkaar liggen, op de plek waar de torens van de Twin Towers hebben gestaan. Elke ‘pool’ bestaat uit een zwart omrande, enorme vierkante diepe put. Vanaf de zwarte rand, waarin de namen van de slachtoffers van de aanslag zijn aangebracht, stroomt langs alle muren water naar beneden. Dit water stroomt naar het centrum van de put, waar het verdwijnt in een grote grijze vierkante put waarvan de bodem niet te zien is. Een aangrijpend beeld dat je stil maakt. Dit wordt nog versterkt door een bezoek aan de dichtbij gelegen St. Paul’s Chapel. Hier was een steunpunt ingericht voor de reddingswerkers op 9/11, en met de foto’s en spullen die daar hangen, ook van slachtoffers, krijgen de verhalen en namen een gezicht. Nog aangeslagen vervolgen we onze weg langs de nieuw gebouwde Liberty Tower, en langs de bouwput waarin nog een aantal gebouwen zullen verrijzen om de Twin Towers te vervangen. De City Hall, die we ook nog willen bezoeken, is gesloten in verband met verbouwingen. We stappen dus maar weer op de bus richting Central Park, waar we een uurtje willen gaan fietsen. De busrit terug duurt echter lang (we komen langs appartement gebouwen en hotels waar volgens de gids beroemdheden wonen, hebben gewoond of gelogeerd, zoals Madonna,
J. Simpson, Mike Tyson, Harrison Ford, Donald Trump, Bill Gates en de Beatles), en de vermoeiende dagen beginnen hun tol te eisen, dus uiteindelijk stappen alleen Theo, Darco en Evelien op de fiets. Bij hun terugkomst eten we een hapje, en dan lopen we richting Broaday om in het Imperial Theatre de musical Les Misèrables te gaan bekijken. Het is een steil oplopende zaal en wij zitten bijna helemaal bovenin. Toch is het zicht nog behoorlijk goed en het geluid zeker. Het is echt genieten: de decors en kleding zijn prachtig, de stemmen fantastisch en het verhaal bekend maar blijft mooi. De tranen staan in mijn ogen als na 3 uur het doek weer dicht gaat. Leuk van het amerikaanse publiek is het enthousiasme; bij mooie nummers gaat iedereen uit zijn dak. Wat zijn wij nederlanders dan toch een bedeesd volkje. Terwijl we met z’n vijven naar het hotel lopen, gaan Darco en Evelien nog even langs de bakkerij waar ze van Cake Boss cannoli’s en lobster tails verkopen. Zo zitten we om 23.00u nog gebak te proeven. Het valt een beetje tegen, dus het gaat niet allemaal op. Dan is het tijd om afscheid te nemen van Darco en Evelien: zij vertrekken vannacht om 4.00u met de taxi naar het vliegveld, want hun vliegtuig naar Canada vertrekt om 7.00u. Het waren 4 fantastische dagen met z’n allen in New York: een geweldige hectische, maar tegelijk super relaxte stad. Terwijl we constant omringd werden door hoge gebouwen en je meestal maar een klein stukje lucht zag, voelde ik me toch niet opgesloten. Het was top van begin tot eind. Nu slapen, om 6.30u loopt onze wekker af.