Van Espot naar Sahun

Anders dan verwacht worden we vandaag wakker met regen. Het is wel fijne, miezerige regen, en de zon schijnt er regelmatig doorheen, maar toch regen. En we willen nog wel een wandeling gaan maken. Omdat we pas om 11.00 uur uit onze kamer moeten zijn vertrokken, besluiten we het tot die tijd rustig aan te doen en te kijken of het weer opknapt.Er is een uitgebreid ontbijt dit keer en het smaakt allemaal prima. Buiten zien we mensen warm ingepakt voorbij lopen in dikke jassen en dito lange broeken. Het is 7 graden buiten, maar daarmee hebben we bij het inpakken van de koffer geen rekening gehouden. Dat wordt dus een beetje improviseren. De reisplannen zijn gewijzigd, dat wil zeggen dat we de reis 5 dagen inkorten, dus ik zeg een paar reserveringen af. We hopen nog wel eens terug te komen in dit deel van Spanje. Om 11.00 uur rijden we naar de parkeerplaats in het Parc National Aiguestortes i Estany, waar de wandeling begint naar het meer Estany de Sant Maurici. Het is nog steeds regenachtig, maar dat er veel mensen zijn die zich niet door wat regendruppels laten tegenhouden blijkt bij aankomst bij de parkeerplaats. Het staat er tjokvol auto's en daaruit stappen mannen en vrouwen, jong en oud in allerlei uitrustingen; skibroeken, korte broeken, spijkerbroeken, wandelstokken, wanten, gympies, bergschoenen, regencapes, paraplu's, grote rugzakken, kleine heuptasjes...het is een heel schouwspel. We trekken zelf wat laagjes kleding aan en gaan alleen gewapend met twee bananen, een half liter water en een fototoestel op pad. Dat pad is in het begin eenvoudig en nauwelijks vermoeiend, met gedeeltelijk een houten wandelpad. Maar we hebben gelezen dat de heenweg 1 uur en een kwartier duurt en dat er sprake is van een stijging van 600 meter, naar de 1900 meter. Daar komen we later dan ook wel achter. Met het klimmen en klauteren van gisteren nog in de benen, is vooral het geleidelijk en voortdurend omhoog lopen tegen de helling killing. De capuchon gaat steeds op en af, omdat de miezer regen en het zonnetje elkaar steeds afwisselen. Wij dachten in het na seizoen te zitten, maar op het pad omhoog en omlaag is het een komen en gaan van mensen. We horen eigenlijk alleen maar Spaans, dus het kan ook gewoon een zondags uitje zijn waarbij ook de kleine kinderen gewoon meelopen. Ik vind het knap van die kleintjes, want mij kost het de nodige energie. Maar we komen dan toch na een prachtige wandeling binnen de geplande tijd boven, en daar is het toch koud! Vanaf het meer waait een stevige en frisse bries, en omdat het meer er wat sombertjes bij ligt onder de regennevels schieten we snel een paar foto's en aanvaarden dan weer snel de terugtocht, richting de 1300 meter. Een uurtje later zijn we weer bij de auto en na het eten van een stukje stokbrood rijden we naar onze pleisterplaats Sahun. We rijden onder een blauwe lucht door de indrukwekkende bergen van de Pyreneeën, maar naarmate we stijgen en steeds meer haarspeldbochten moeten nemen, begint het ook weer te regenen. Met elke slinger omhoog zakt de temperatuur een halve graad, zodat we uiteindelijk met 2 graden in de mist door de besneeuwde bergpas op 2000 meter hoog rijden. Zonder winterbanden ( wie denkt daar nu aan bij een zomervakantie) is dat op die steile weg best spannend, maar we komen zonder kleerscheuren beneden, en vanaf dat moment hebben we alleen nog maar prachtig zomers weer en kunnen we verder genieten van de grote schoonheid van dit deel van de Pyreneeën. Ons hotelletje ligt bij een klein dorpje, waar dus niets te eten valt. Ja, misschien in een soort restaurantje, maar de dame achter de bar zegt zo chagrijnig dat ze om 20.00 uur pas opengaan ( dat denk ik, want ik ken geen Spaans en de Spanjaarden hier kennen alleen hun eigen taal, dus communiceren is wat lastig), dat we maar besluiten om onze restjes stokbrood, fruit en groenten op te eten als diner. Buiten op het terrasje van het hotel hebben we een mooi uitzicht, dus het is prima zo. Hopen dat morgen de zon ook weer schijnt, dan proberen we een keer een droge wandeling te maken voor de verandering.