Dali

Om half negen zitten we aan het ontbijt. Dat is wat magertjes, maar wat we tekort komen wordt ruimschoots aangevuld met het geklets van de Engelse gastvrouw en -heer Janet en Hugo. Ze wonen nu 14 jaar in dit dorpje en runnen 11 jaar het hotelletje La Fontaine. De gastvrouw vraagt of we vanavond op een bijzondere plek willen eten. Het is een chateau dichtbij Olette, in het plaatsje Nyer. In dat kasteel wonen 13 oude mensen, die daar worden verzorgd. Daarnaast is men begonnen met een restaurant voor een beperkt aantal mensen. Ons lijkt het wel wat, dus Janet gaat een tafeltje reserveren. De gastheer drentelt wat rond (zijn vrouw is de actiefste van het stel) en als hij weer een onderwerp bedacht heeft drentelt hij met omtrekkende bewegingen onze kant op. Hij vertelt onder andere over een leuke wandeling naar een mooi dorpje verderop, Evole, en we begrijpen dat het zo'n 50 minuten duurt. We besluiten die wandeling te maken voor we in de auto stappen richting Figueres, in Spanje, om het Theater-museum van Dali te bezoeken. Als we op pad gaan voor de wandeling staat Hugo ons bij de buitendeur op te wachten. Hij wil ons iets bijzonders laten zien en wijst naar de lucht. Daar hangen elektriciteitsdraden, en op die draden zitten allemaal kleine vogeltjes. Ze lijken op een zwaluw, maar zijn het blijkbaar niet. De vogeltjes komen elk jaar in grote getalen naar het dorp, op weg naar het zuiden om te overwinteren. Als de ene vlucht weg is komt de volgende eraan. Ook ooievaars doen het dorp aan op weg naar hun overwinteringsplaats, soms wel 300 tegelijk. Het is in ieder geval een heel vrolijk gezicht, al de vogeltjes die af en aan vliegen. Hugo laat ons verder met rust, dus we lopen richting Evole. We hebben even moeite om het voetpad te vinden en als we het hebben gevonden, hebben we moeite met het snelle stijgen ervan. We hebben al snel in de gaten dat deze wandeling geen 50 minuten gaat duren, zeker het dubbele, en die tijd hebben we niet. We hebben gereserveerde kaarten voor het museum, en om 12.30 uur moeten we daar aan de deur staan, anders gaat onze beurt voorbij en moeten we alsnog aansluiten bij de lange rij mensen die naar binnen wil. We keren om en stappen, terug in het dorp Olette aangekomen, in de auto en rijden richting Spanje. Het is ongeveer anderhalf uur rijden en we zijn er keurig op tijd. In het museum is het een drukte van jewelste en dit keer horen we vooral Oost-Slavische talen. We zoeken onze weg door het wonderlijke museum en kunnen ondanks de drukte alles toch goed zien. Wat een creativiteit, fantasie en talent had Dali toch. Het is heerlijk om langs al dat moois en grappige te wandelen, je hoeft je geen seconde te vervelen. Ik ben vooral onder de indruk van de miniatuurwerkjes die hij heeft geschilderd, en later ook van de juwelen die hij heeft ontworpen. Alles is bijzonder, niets is gewoon. Na twee uur besluiten we om verder te gaan naar het plaatsje Púbol. We hebben ook kaartjes voor het kasteel van de vrouw van Dali dat daar staat. Dali heeft zelf tijdelijk in dat kasteel gewoond. Het is een mooi groot gebouw, ook weer met de nodige bijzonderheden. Hier is het niet zo druk, dus we dwalen wat rond door het kasteel. Na een uur is het welletjes en rijden we in twee uur terug naar Olette. De tafel in het chateau is gereserveerd voor half 8, en we kunnen meteen doorrijden. We moeten een smal weggetje in, dat we eerst voorbij rijden. Je kan er maar met 1 auto rijden, dus we zijn blij dat we geen tegenliggers hebben. Het restaurant bestaat uit één kamer, waar 5 tafeltjes staan. Één is er bezet, dus het is rustig. Nadine, degene die de scepter zwaait, draagt een haarnetje en hoge hakken en verstaat geen woord buiten de deur. Het menu wordt een gok, want in rap Frans worden de drie voorgerechten, hoofdgerechten en desserts waaruit we kunnen kiezen opgenoemd. Ik herken een paar woorden (melon, poisson en crême brulée), dus dat nemen we allebei. In sneltrein vaart komen de drie gangen achter elkaar op tafel: bord leeg, bord weg, vol bord. Het smaakt heerlijk allemaal, dus de oude mensen hebben daar goed te eten. Na goed een uur zijn we weer onderweg naar ons hotel, dat 8 minuten verderop ligt. Leuke dag was het.