Langs de kust naar Akureyri en het Noorderlicht

Het is zondag en we hoeven vandaag niet zover te rijden, dus we kunnen rustig aan doen. Toch vertrekken we redelijk op tijd: uit de badkamer komt een lucht van rotte eieren. En dat ligt niet aan ons toiletbezoek, maar aan het warme water dat uit de kraan van de wastafel komt. Blijkbaar wordt dit direct uit een bron omhoog gehaald, waarbij de zwavelgeur wordt meegenomen en een zwart laagje achterblijft in de wastafel. We duiken de frisse lucht in met onze bagage, en na een tankbeurt gaan we op pad. Eerst nog even de verkeerde kant op, om het oude turfkerkje Vídimýri te bezoeken dat een kilometer naar het zuiden ligt. Het is zwaar bewolkt en af en toe valt er een spetter regen, dus we blijven er niet al te lang rondhangen. Richting Akureyri nu, via een omweg die rond het schiereiland Trollaskagi loopt. Zo komen we langs Glaumbaer, een oude boerderij die uit meerdere ruimtes en gevels bestaat en bedekt is met gras en mos. Het is vandaag de laatste dag dat de boerderij te bezichtigen is, dus we boffen. Altijd weer onvoorstelbaar om te zien hoe mensen vroeger geleefd moeten hebben in koude, vochtige, vieze en donkere woningen. Als we buiten komen begint het wat te regenen. Lekker weer om een eindje te rijden met de auto. De prachtige omgeving blijft gelukkig duidelijk zichtbaar. Voordat we het schiereiland op rijden, maken we nog een uitstapje naar een zwart strand met duingebied. Fascinerend om te zien. Op het schiereiland bezoeken we nog een oud turfkerkje in Gröf, waar we ook even naar binnen kunnen. Het kleinste kerkje van IJsland was zeker ook gebouwd voor de kleinste bewoners van IJsland, want het heeft laaghangende dwarsbalken, en helaas vergeet Theo dit op zeker moment. Hij knalt met zijn hoofd tegen een dwarsbalk, maar gelukkig blijven hoofd en balk heel. Vlakbij de kerk liggen in Hofsós mooie basaltformaties langs de kust. We waaien bijna van het paadje als we naar beneden lopen om ze van dichtbij te bekijken. Wat kan het toch stormen in IJsland. We genieten beneden van het uitzicht op de bijzondere kustlijn langs het blauwe water en vervolgen dan onze weg. We stappen af en toe nog even uit om een cache te zoeken, wat foto’s te maken of de benen te strekken, we rijden door zeer smalle, lange, donkere tunnels waar slechts ruimte is voor één auto (tegenliggers moeten wachten op kleine vluchtstroken), over steile wegdelen langs ongelooflijk mooie groene, zwarte en met mos in herfstkleuren bedekte bergen aan de ene kant en het blauwe water van de zee en de Skagafjordur aan de andere kant, we zien de regenboog, de zon begint te schijnen….kortom een fantastische dag met volop afwisseling. En dan moet het mooiste nog komen!
Na het inchecken in ons guesthouse in het stadje Akureyri gaan we een pizza eten in een gezellig restaurant aan het water en maken nog een wandeling, waarbij meteen nog wat geocaches worden gevonden. Weer op onze kamer houden we de sites in de gaten die voorspellen of er kans is om het Noorderlicht te zien. Gisteren hebben we al gezien dat die kans er is, hoewel het licht niet zo krachtig zal zijn, en rond een uur of 11 gaat Theo kijken of de lucht helder genoeg is. Al snel komt hij terug met de mededeling dat er sterren te zien zijn en dat hij nog iets heeft gezien, dat het begin zou kunnen zijn van het Noorderlicht dat doorbreekt. We springen in de auto om een plekje te zoeken waar het donker genoeg is om iets te kunnen zien (wat een licht is er toch overal!) en parkeren de auto langs de weg in een buitenwijk. En dan begint het staren naar de lucht. Er drijven wat lichte wolken die tot enige verwarring lijden, maar plotseling zien we golvend licht verschijnen. Het kan niet missen, dat is het Noorderlicht! Misschien niet zo sterk en mooi van kleur als op foto’s te zien is, maar wat is het prachtig. Zeker een half uur lang danst het licht om ons heen, de ene keer als wuivende gordijnen, dan als een grote golf, om ergens anders weer op te lichten als stralen die langzaam als een waterval naar beneden glijden. Wat een geweldige ervaring! We zijn door en door koud als we de auto weer instappen, nadat het Noorderlicht is bedekt door de opkomende bewolking. Theo heeft wat foto’s proberen te maken, maar dat was toch niet zo eenvoudig. Gelukkig staat er toch wel het een en ander op beeld. Met een voldoen gevoel stappen we ons bed in.