Houston

Vanmorgen beetje duf wakker geworden. Inderdaad last gehad van de kerels van hiernaast. Om 2.00u een hoop lawaai: de heren kwamen thuis en zo te horen was er eentje straalbezopen. Wat ook zo was…Een hoop gebonk tegen de deur, die ze niet open kregen. De dronken kerel werd achtergelaten en de anderen gingen een kaartje halen om binnen te kunnen (denk ik tenminste). In ieder geval maakte de dronken man een hoop lawaai en leek over zijn nek te gaan. Heerlijk midden in de nacht voor je deur! Toen de andere mannen terugkwamen, probeerden ze met z’n allen de dronken man overeind te krijgen, wat blijkbaar niet zo makkelijk ging. Weer een hoop gebonk, tot eindelijk de deur dichtging en het rustiger werd. Ik had inmiddels behoefte aan een Rennie, Lennart aan aspirine en Theo aan frisse lucht via de airco. Toen iedereen weer in bed lag en de airco het nodige lawaai produceerde, duurde het nog wel even voor ik weer in slaap viel. Vanochtend toch vroeg opgestaan, omdat we op tijd bij het Nasa Johnson Space Center willen zijn. Dit is het trainingscentrum voor astronauten, waar ook Wubbo Ockels en André Kuipers zich hebben voorbereid op hun ruimtevlucht. Op weg naar het ontbijt zien we op de gang nog de met hotel handdoeken afgedekte maaginhoud van onze dronken buurman, maar het eten smaakt er niet minder om. Op weg naar het ruimtevaart centrum blijkt het erg druk te zijn op de weg. We komen zelfs in een file terecht, op zaterdagochtend om 9.30u. Houston is echt een drukke stad. Het half uurtje rijden wordt drie kwartier, maar we zijn nog keurig op tijd om de grootste drukte bij de kassa voor te zijn. We betalen 3 kaartjes, maar als we in de rij staan om naar binnen te gaan, zien we er maar 2. Als Theo terug gaat naar de kassa, blijkt dat de kassadame het 3e kaartje per ongeluk in de prullenbak heeft gegooid. Doos…Eenmaal binnen krijgen we het advies eerst de tram tour te doen. In een open trammetje wordt er over het terrein gereden met de nodige uitleg over de verschillende gebouwen die we passeren, en wordt er een kijkje genomen in een traininghal en bij de raket Saturnus V. Met name de liggende raket is indrukwekkend. Terug in het ‘hoofdgebouw’ moeten we even schakelen: het heeft een hoog Efteling gehalte (komt vooral door de muziek) en er zijn vooral veel kinder-doe-dingen. Gelukkig zien we op de plattegrond ook gedeelten waardoor wij ons aangesproken voelen. En die blijken inderdaad erg leuk en interessant te zijn, vooral de kijkjes in shuttle en ruimtelaboratorium. Het aanraken van maansteen stelt niet zo veel voor (het lijkt op een klein stukje van een badkamertegel), maar het idee dat de stenen die in de vitrines liggen van de maan komen, is toch wel bijzonder. We eten een hapje in de eethoek en horen daar zowaar een gezin Nederlands spreken. Dat hebben we deze vakantie nauwelijks gehoord. Alles bij elkaar zijn we zo’n 5 uur in het centrum als ik het wel gezien heb voor vandaag. Tijd om terug te gaan naar het hotel. Het is iets minder druk op de weg, en dat is maar goed ook, want we krijgen een enorme regenbui over ons heen. Je ziet geen hand voor ogen en binnen no-time staat de weg blank. Theo heeft een slipcursus gedaan, maar hij hoeft deze gelukkig niet toe te passen. Als we de bui uitrijden, is de weg ook meteen droog: een erg plaatselijke bui dus. In het hotel lekker lui zijn, dan een laatste fastfood bij Jack in the Box, en nu een rustig laatste avondje (hoewel rustig….we hebben nu gillende keukenmeiden naast ons). Duimen dat de vulkaan in IJsland nog even wacht met uitbarsten, want ik wil echt naar huis, onze lieve hond en katten weer knuffelen.