Dag 14 Van Yellowstone naar Salmon

Vannacht is de verwarming in ons hutje een paar keer aangeslagen. Was ook wel nodig, want de autoramen waren bevroren. Helaas ben ik er wakker van geworden, dus kon ik er moeilijk uitkomen vanochtend toen ik eindelijk weer in slaap was gevallen. Maar we hadden vandaag een lange rit voor de boeg van zo’n 6 ½ uur naar Salmon in Idaho, dus we wilden op tijd vertrekken. Nog een uur door Yellowstone gereden om het park aan de westkant te kunnen verlaten. Theo wilde nog even afscheid nemen van het Norris Geyser Basin, waar het alweer file lopen was. En er lopen zulke dikke mensen bij, van wie de buik tot op de knieën valt, dat een pad soms over de volle breedte bezet is en inhalen geen optie is. Na een laatste blik op het gebied dan toch maar naar de uitgang gereden, ook weer door een prachtig stuk natuur. Er kwam ons een file van auto’s tegemoet: allemaal bezoekers van Yellowstone. Dat zou dringen worden vandaag. Strakblauwe lucht vandaag, dus genieten van de autorit. Het was heel rustig op de weg, en soms reden we helemaal alleen in uitgestorven gebieden. Een dunbevolkt gebied met kleine dorpjes, waarvan je de welkomstborden net kunt lezen voor er alweer afscheid van je wordt genomen. In een dorpje, Ennis genaamd, besloten we een hapje te eten bij een saloon. We hadden aan het begin van het dorp al gezien dat er iets stond te gebeuren, want we zagen allemaal kinderen met groene shirts en politiewagens met zwaailichten langs de kant van de weg. Toen we op het terras zaten te genieten van hamburger en salade, kwamen de kinderen voorbij. Het begin van het nieuwe schooljaar werd blijkbaar gevierd met een optocht door de hoofdstraat. Voorop liep de schoolband. Het was goed te horen dat het jaar nog moest beginnen, want ze speelden ontzettend vals. We boften dat we precies op tijd waren aangekomen in het dorp, want de auto’s na ons moesten een half uur wachten voor ze door mochten rijden. In die tijd hadden wij lekker gegeten. Kort na Ennis hebben we twee dorpjes bezocht: Ghost Towns Virginia City en Nevada City. De dorpjes zijn gebouwd ten tijde van het goud delven in dat gebied, en toen het goud na 3 jaar op was werden de dorpjes verlaten. Ze zijn van compleet verval gered door een paar rijke stinkerds en zijn nu te bezoeken: Virginia City is een hoofdstraat waar je doorheen kan wandelen, Nevada City een openlucht museum. We hadden geluk dat Nevada City open was. Eigenlijk zou deze gesloten zijn, maar er was een conferentie van vrijwilligers. We hebben vier leuke gesprekken gehad met vrijwilligers in kostuum, die soms drie uur (!) moesten rijden om bij het dorpje te komen. Tegen half 4 weer gaan rijden, met nog zo’n drie uur te gaan. Onderweg nog een ijsje gekocht bij een kruidenier in een klein gat: Theo een Magnum en ik een Ben en Jerry op een stokje, heerlijk. Verderop zag ik nog twee roofvogels op een hekje zitten. Nagekeken op internet, en het bleken Amerikaanse zwarte gieren te zijn. Verder volop hertjes gezien, dus soms even goed opletten of er niet een de weg overstak. De natuur blijft je hier steeds verrassen. Bij het motel aangekomen meteen een hapje gaan eten, dit keer bij de Burgerking. Toch wel lekker voor een keer. Morgen een rustig dagje: we hoeven maar drie uur te rijden naar onze volgende bestemming, Sun Valley.