Dag 8 Van Coeur d'Alene naar Kalispell

Helaas: mijn roze jasje is niet meer schoon geworden. Dat wordt verven thuis. Helaas ook nog geen toast bij het ontbijt. Dus vanochtend toch maar een halve wafel naar binnen gewerkt. De eetzaal was in dit hotel niet echt gezellig te noemen. Groot en kaal, met rijen tafels. Het leek meer op een militaire kantine dan op een ontbijtruimte in een hotel. Gisteren zaten we er zo’n beetje alleen, nu was de zaal vol. We hebben zitten genieten van de oude mensen aan de tafel naast ons. Een oude dikke man met cowboyhoed en wit overhemd, onderuit gezakt, een gezicht als dat van een maffiabaas, werd omringd door 5 vrouwen, allemaal type Golden Girls. Hij kreeg alle aandacht. Hoe Amerikaans wil je het hebben? Vandaag ons ook weer volop kunnen verbazen over allerlei ontzettend dikke mensen die waggelend langs lopen. Over de Amerikaanse vlaggen die je gewoon niet kunt missen, waar je ook bent in de bewoonde wereld. Op 11 september waren zelfs vlaggen om de paar meter neergezet op het trottoir in dorpen waar we doorheen reden. En over de vriendelijkheid van de meeste Amerikanen. Begroet worden tijdens een wandeling alsof je een bekende bent die ze onverwachts tegenkomen. Vandaag een ‘rustige’ dag. We zijn om 10.00u uit Coeur d’Alene weggereden (een hele relaxte stad), op weg naar Kalispell in Montana, de volgende staat. Prachtige natuur onderweg en weer volop zon. Ongeveer halverwege gestopt bij Kootenai Falls Park. Hier hebben we een trail van een paar kilometer gelopen naar een hangbrug boven de rivier Kootenai en naar de watervallen van dezelfde rivier. Naar beneden gelopen en weer omhoog geklauterd tot we in de rivierbedding stonden en daar mooie foto’s konden maken. Na zo’n anderhalf uur en na een gedeeld ’ ijsje’ Huckelberry (grote beker vol, 1/3 liter!), maar weer eens doorgereden, genieten van de omgeving en van de (tweede) nieuwe CD van John Mayer. Rond half 6 waren we bij ons hotel, na enig zoekwerk. De routebeschrijving van de organisatie bleek niet te kloppen en zat er ongeveer 8 mijl naast. Een pizza gegeten bij de Pizzahut, en daarna heeft Theo de honderden geplette mugjes, vliegjes, torretjes en sprinkhanen van de voorruit gepoetst. Kunnen we morgen tenminste weer iets zien als we door Glacier National Park rijden.