Van Dallas naar Houston

Vanochtend een beetje uitgeslapen en daarna op ons gemak de auto inpakken. We zijn er gisteren achter gekomen dat onze wegwerp koelbox weg kan worden geworpen: hij lekt. Omdat de reis bijna ten einde is, kopen we geen nieuwe meer. Dan maar een beetje warm water drinken in plaats van koud. Ook de M&M’s moeten er vandaag aan geloven: tijdens de autorit naar Houston werk ik de laatste exemplaren naar binnen. Misschien toch nog maar een klein zakje kopen voor onderweg in het vliegtuig. Maar zover is het nog niet, eerst nog een volle dag in Houston doorbrengen morgen. We rijden vandaag door bosgebied over de snelweg. Het is behoorlijk druk met veel vrachtverkeer, dus geen tijd om in slaap te sukkelen achter het stuur. We hebben als uitstapje onderweg niet echt iets gevonden, maar als we langs het plaatsje Huntsville komen, zien we een bordje van het Texas Prison Museum. Omdat de reis vlot verloopt en we voor Houston zelf voor vandaag niet veel plannen hebben, besluiten we het museum te bezoeken. Het is een klein museum, maar wel indrukwekkend.
Er is een kleine cel voor twee personen, een oude elektrische stoel, en een overzicht van beroemde mensen (onder andere Crosby van Crosby, Stills, Nash & Young) die in de gevangenis van Huntsville hebben gezeten. Er staan veel voorwerpen die door gevangenen zijn gemaakt uit materiaal dat er voorhanden was. Niet alleen de (standaard) messen en boksbeugels, maar bijvoorbeeld ook een schaakbord en schaakstukken die van zeep zijn gemaakt, een echt werkend pistool, een kunstwerk van toiletpapier en een kopie van Allstars schoenen. Kippenvel krijg je bij de foto’s en teksten die de 24 uur voorafgaand aan de executie van een gevangene invulling geven. En bij de indringende foto’s van familieleden van slachtoffers of van geëxecuteerde gevangenen, met daaronder de laatste verklaring van de dader en een verklaring van de gefotografeerde familieleden. Onder de indruk verlaten we het museum, en realiseren ons dan pas dat we aan de overkant van de weg de gevangenis kunnen zien liggen. Het is ongelooflijk dat daar ook nu mensen zitten te wachten op hun executie. We vervolgen onze weg en komen halverwege de middag bij ons hotel aan, waar we een kamer hebben tot zondagochtend. Tijd om een uurtje te relaxen op onze kamer (vakantie is om uit te rusten, maar van een actieve vakantie word je (anders) moe) en dan rijden Theo en ik nog even Downtown Houston in. De stad is wat levendiger dan Dallas, maar ook hier kan je niet spreken van een gezellige stad. We kopen in de supermarkt wat lekkere dingen als avondeten en maken er weer een rustige avond van op de kamer. Nou ja, rustig: De kamers zijn gehorig, want we kunnen de luide gesprekken van een aantal (jonge?) kerels bijna letterlijk verstaan. Ze zijn nu uit, maar ik vrees het ergste voor mijn nachtrust. Gelukkig over een paar nachtjes weer in mijn eigen bed….