Dallas

Na een rustige nacht zonder tikkende geluiden of verkeerslawaai (uitkijken op een muur heeft soms zijn voordelen), een ontbijtje met yoghurt, croissant en fruit. en een koffiemoment achter de laptop, stappen we de warme stad in. Downtown Dallas is niet te vergelijken met Downtown New York: Dallas heeft ook allerlei wolkenkrabbers, maar het is op straat erg rustig. En er zijn ook niet veel restaurantjes of winkeltjes te vinden. Dallas Downtown is schoon, ruim, heeft mooie grote gebouwen en parkjes, maar het ‘leeft’ niet. We lopen in ongeveer 20 minuten naar de J.F. Kennedy Memorial, die is neergezet na de moord op de president op 22 november 1963. De gedenkplek is heel sober, bestaande uit een open, groot, in twee delen gesplitst wit vierkant.Gezien de enorme gebouwen en andere Memorials in Dallas (voor de stichter van de stad, voor de politie…), komt Kennedy er maar bekaaid vanaf. Dit geldt ook wel voor de tentoonstelling over zijn leven en dood in The Sixth Floor Museum. Zoals de naam al zegt, bevindt het museum zich op de 6e etage (eigenlijk 5e, maar in Amerika is de begane grond de 1e) van het gebouw, van waaruit Lee Harvey Oswald ( vanaf de 6e etage) president J.F. Kennedy heeft doodgeschoten. We verwachten niet veel mensen te zien als het museum om 10.00u opengaat, maar er staat al een hele rij. Groepje voor groepje mogen we naar binnen, betalen, uitleg krijgen wat wel en wat niet mag, en een audioapparaatje in ontvangst nemen. Met de lift naar boven, en dan sta je in een hele menigte, allemaal koptelefoontje op, naar dezelfde foto’s en informatieborden te staren. We besluiten een stukje verderop de rustige gedeelten eerst op te zoeken, en maken zo onze eigen tour. Ik heb het eigenlijk na een poosje wel gezien en gehoord. Veel is een herhaling van wat we al hebben kunnen zien en horen op tv. In het museum zelf mogen geen foto’s worden gemaakt, maar je kan naar de 7e etage, en daar vanuit hetzelfde gezichtspunt, alleen een etage hoger dus, precies de plek zien waar Kennedy reed op het fatale moment. Het is wel indrukwekkend om op bijna dezelfde plek te staan als de moordenaar destijds. Je voelt daar, maar ook buiten op Dealey Plaza, van waar de wereldberoemde beeldopnames van de schietpartij zijn gemaakt, de geschiedenis in de lucht hangen. Na het museumbezoek vervolgen we onze wandeling naar de Pioneer Plaza. Hier wordt een ‘cattledrive’ van Longhorns prachtig uitgebeeld door tientallen beelden van runderen en cowboys die een route afleggen vanaf een heuvel, door water en verder over het land. Het is wel een beetje raar dat het park zomaar overgaat in een begraafplaats. Dus zitten we bijna tussen de grafstenen te lunchen. We besluiten de grootste hitte te ontlopen, door in ons hotel een pauze in te lassen. Op weg daar naartoe wil ik eigenlijk nog wat caches zoeken, maar die zijn precies verstopt op de meest drukke plekken van de stad. Maar niet doen dus, en in plaats daarvan kopen we een lekkere smoothie. Rond half drie besluiten Theo en ik nog even een bezoek te brengen aan het Art District, waar diverse musea bij elkaar liggen. Ook dit is niet ver van ons hotel, en is (zelfs in de hitte) goed aan te lopen. We bezoeken twee musea met sculpturen, moderne kunst en kunst uit alle werelddelen. De ruimtes en hallen zijn gigantisch groot, maar de collecties zijn een beetje doorsnee. Het is er wel lekker koel, dus we blijven er een paar uur rondhangen. Daarna met z’n drietjes weer naar de supermarkt, een hapje gegeten, en met Theo nog een kleine poging gedaan een cache te vinden, maar helaas…Nu in de Lobby van het hotel om gebruik te maken van de Wifi. Het is een luxe hotel, maar we hebben geen koelkastje op de kamer, geen gratis Wifi op de kamer, en in het zwembad zit geen water.  Doe mij maar een klein hotelletje.